در روزگاران قدیم، مرد مهربانی در حوالی مبارکه اصفهان  زندگی می‌کرد. او دید که مسافران شب‌ها کنار جاده خسته و بی‌پناه می‌مانند.  او تصمیم گرفت یک کاروانسرای بزرگ با اتاق‌های مرتب بسازد تا همه مسافرها جای امن و گرمی داشته باشند.

کنار کاروانسرا، نانوایی، آسیاب، قهوه‌خانه و بازارچه راه انداخت تا زندگی برای مسافران و روستایی‌ها راحت‌تر شود.  به‌تدریج مسافران زیادی به اینجا آمدند و روستا شلوغ شد؛ حتی خیلی‌ها دوست نداشتند بروند و همان‌جا ماندند.

کاروانسرای مهیار شد یک شهرک کوچک در دل جاده، جایی که هر کسی از راه می‌رسید، با عشق و مهربانی پذیرایی می‌شد و شب‌ها آسوده می‌خوابید

حالا با دیدن این کاروانسرا میتونیم بفهمیم که آدمها قدیم چقدر هوای همو داشتن و چطور مسافرت میرفتن